Hoofdstad: Parijs

Aantal inwoners: 61,4 miljoen (inclusief overzeese gebieden met 1,8 miljoen inwoners) (2003)

 

De populatie groeit jaarlijks met ongeveer 0,5%.

Bron: http://www.evd.nl  

 

Culturele omgangsvormen in Frankrijk

 

Een eerste kennismaking:

 

• Mannen moeten staan, of in ieder geval aanstalten maken tot staan, wanneer een superieur de ruimte binnenkomt;

• Bij begroeting krijgt u een hand; het kussen op de wangen (bij man-vrouw) is ook gebruikelijk bij collega’s. Dit geldt niet voor buitenstaanders. U moet dus uw vrouwelijke collega het initiatief laten nemen;

• Men staat dicht bij elkaar wanneer men met elkaar praat. Daarnaast is ‘aanraken’ in het openbaar ook heel gewoon in de Franse zaken etiquette;

• Hou oogcontact vast, maar probeer niet teveel te focussen op de andere persoon;

• Glimlachen wordt geassocieerd met onverschilligheid. Het wordt niet gezien als een groet of als een blijk van goedkeuring;

• Gebruik uw hele hand als u iets aanwijst, in plaats van te wijzen met één vinger.

 

Zaken doen:

• In Frankrijk gaat men er vanuit dat men voor een lange termijn met elkaar in zee zal gaan. Het is daarom aan te raden een sterke persoonlijke relatie met de Fransen aan te gaan;

• Wees beleefd en hartelijk bij de eerste ontmoeting. Onthoud wel dat Fransen sceptisch staan tegenover teveel vriendelijkheid in het begin;

• Als u met een voorstel komt, moet dit ‘logisch’ in elkaar zitten;

• Fransen stellen veel directe vragen over een voorstel. Zorg daarom ook dat u over aanvullende informatie beschikt;

• In Frankrijk worden bureaucratie en administratieve procedures verkozen boven efficiency en flexibiliteit. Hierdoor staat de Franse zakenwereld over het algemeen niet open voor veranderingen.

En gesprek voeren:

Geef alleen uw mening over onderwerpen waar u goed over geïnformeerd bent;

• Bestudeer de Franse geschiedenis, politiek en andere culturele aspecten. Dit zal u veel voordeel opleveren in conversaties;
• Wees bereid vragen over uw eigen land te beantwoorden; vooral op het gebied van de politiek;
• tiltes vallen er bijna nooit, behalve wanneer alles over het discussieonderwerp al gezegd is en er geen nieuw onderwerp wordt aangesneden.

 

Veilige gespreksonderwerpen:

• Eten; de Franse keuken prijzend;
• Kunst, muziek en filosofie;
• Sport;
• Politiek, actualiteiten en geschiedenis (Alleen als u weet waar u over praat!).

Gespreksonderwerpen die u beter kunt vermijden:

• Vraag nooit naar iemands politieke voorkeur of op welke partij hij/zij gestemd heeft. U kunt echter wel informeren naar het politieke systeem, de publieke opinie of de politieke leiders;
• Bekritiseer Napoleon niet, hij maakt nog steeds deel uit van de Franse identiteit;
• Vermijd het stellen van persoonlijke vragen tijdens een gesprek, vooral bij de eerste introductie.

Dress code:

• Fransen zien de manier waarop u zich kleedt  als een reflectie van uw sociale status en succes;
• Kleed u formeel, voor zowel een zakelijke als een sociale gelegenheid;
• Voor vrouwen: kleed u simpel en elegant. Accessoires kunt u gerust gebruiken. In de zomer is geen  panty vereist;
• ‘Informal dress’ op uw uitnodiging betekent soms toch een jasje en een stropdas;
• 'Formal dress’ op uw uitnodiging, betekent smaakvolle avondkleding.

Taal:

• Wees niet beledigd wanneer u Frans spreekt, men uw fouten in grammatica en uitspraak verbetert. Fransen vinden hun taal zo belangrijk dat ze u proberen te helpen de taal goed te spreken;
• Leer wat basis Frans en gebruik dit   waar mogelijk. Uw pogingen zullen gewaardeerd worden en onthouden worden. De Fransen zullen overgaan op het Engels wanneer ze u zien hakkelen;
•  Wanneer u geen Frans spreekt, begin dan altijd met: “Excusez-moi, s’il vous plaît, de vous deranger, mais je ne parle pas de français” (“Excuseert u mij, alstublieft, maar ik spreek geen Frans”). Op deze manier is de kans groter dat Fransen meewerken.

Bron: www.executiveplanet.com

Economie

De laatste jaren is de (sterke) economische groei in Frankrijk afgenomen. Door verkiezingsbeloften werden de belastingen verlaagd, wat niet gepaard ging met een verkleining van de overheidsuitgaven. Hierdoor loopt het begrotingstekort steeds verder op. Frankrijk kan in 2004 niet voldoen aan de norm in het Stabiliteitspact.

Vergeleken met andere landen in de Europese Unie is de belastingdruk in Frankrijk relatief hoog en speelt de staat een relatief grote rol in de economie. Toch is het aangezicht van de Franse economie de afgelopen twee decennia sterk veranderd, met name als gevolg van twee privatiseringsgolven in 1986-1987 en vanaf 1993 tot nu. Begin 2003 waren er minder dan een dozijn bedrijven uit de publieke sector volledig in het bezit van de Franse overheid. Hieronder bevinden zich Electricité de France en Gaz de France, La Poste, de spoorwegen (SNCF), de Parijse metro en het daaraan gekoppelde regionale railsysteem (RATP en RER), GIAT Industries (producent van defensiematerieel) en SNECMA (producent van vliegtuigmotoren). Op een aantal andere bedrijven heeft de Franse staat nog steeds een controlerende invloed (niet altijd via een meerderheidsbelang), zoals: Air France, France Télécom, Renault en Thales (defensie-elektronica, hiervoor Thomson CSF).

Andere actuele onderwerpen zijn het terugdringen van de kosten van de gezondheidszorg en het verkleinen van de werkloosheid, die sinds het einde van de economische groei fiks is toegenomen (9% in het eerste kwartaal van 2003).

 

 

Politiek

 

Frankrijk kent een lange traditie van een gecentraliseerd gezag. Sinds 2002 wordt een president niet meer voor 7 maar voor 5 jaar gekozen.De president (Chirac) is voorzitter van de ministerraad, benoemt de premier (Jaen-Pierre Raffarin) en geeft hem advies in het kiezen van de ministers. Momenteel is men bezig de regering van het land te decentraliseren. Er zijn 22 regio’s gevormd met een eigen rechtstreeks gekozen bestuur.

De regering heeft aanzienlijke macht over kernsegmenten van elke sector, met een meerderheid aan eigendomsrecht in spoorwegen, elektriciteit, vliegtuig, en telecommunicatie bedrijven. De regering heeft de controle op deze sectoren wel versoepeld sinds begin 1990.

 

 

Drugsbeleid.

Wetgeving algemeen:

De wet van 1970: bepaald de wettelijke opbouw rond het Franse drug beleid Twee aspecten, namelijk de vermindering van het gebruik en het handelen, zijn duidelijk onderscheiden in deze wet. De inspanningen tegen het verminderen van het aan bod in drugshandel is enkele keren geïntensifieerd sinds 1970, door strengere straffen en meer aanklachten. Wat zijn precies de doelen van deze wet?

• Om streng drugshandel tegen te gaan
• Om het gebruik van drugs te verbieden en maatregelen te stimuleren voor preventie van drugsgebruik
• Om vrije en anonieme zorg te verzekeren voor gebruikers die op zoek zijn naar een behandeling.

De straffen voor drugshandel zijn opmerkelijk hoger en strenger dan de andere delicten. Dezelfde wet van 1970 straft ook het drugsgebruik, zowel publiekelijk als privé door 1 jaar gevangenisstraf op te leggen of een fikse boete, zelfs als er geen merkbaar negatief effect is op andere gebruikers in de omgeving. Nog een wet stelt dat gebruikers geplaatst moeten worden onder observatie van zorginstellingen.

Drugsgebruikers kunnen gerechtelijke stappen ook vermijden door zelf behandeling te zoeken. De aanklager heeft in dit soort zaken alle vrijheid om het vonnis te bepalen.

Gedurende de negentiger jaren was de primaire drugspreventie gericht op een zogeheten ‘’luister aanpak’’. Om drugsgebruik en misdrijven onder jongeren te voorkomen was het belangrijk dat er een dialoog was tussen volwassenen en jongeren in achterstandssituaties. Dit was onderdeel van een breder programma. De volgende instellingen werkten mee aan de aanpak:

In scholen: Comités d’ Éducation à la Santé et à la Citoyenneté (CESC). Deze organen zijn verantwoordelijk voor het coördineren van preventieve actie.Lokaal: Luister zones, lokale centra die jonge mensen en ouders voorzien van richtlijnen met betrekkin tot sociale of relatieproblemen.

Nationaal: Een telefonische hulplijn, Droques Info Service, met lokale helplijnen in sommige regio’s. In 2000, is een vraag en antwoord site opgezet op de MILDT website, droques.gouv.fr.

 Primaire drugspreventie is nog steeds voornamelijk de verantwoordelijkheid van de geprivatiseerde sector en de liefdadigheidsinstellingen. Er zijn specifieke campagnes voor bepaalde groepen, mensen of gebieden, zoals jonge kinderen, vrouwen, drugsverslaafden, en etnische groepen.

 

Drugsgebruik

Bron: http://www.drogues.gouv.fr/uk/professionnal/pdf/tend30.pdf

 

 

Partydrugs

De drugsgebruikers op Techno party’s zijn veelal mannelijke jongvolwassenen. Het meest gebruikte middel in deze scène zijn stimulerende middelen (zoals cocaïne), gevolgd door hallucigene middelen. Het gebruik van opiaten is marginaal. De drugs worden bij voorkeur oraal of door middel van snuiven ingenomen. In een mindere mate wordt de drugs gerookt. Het intraveneuze gebruik is minimaal.

Door de afname van het aantal party’s in de tweede helft van 2002 zijn de manieren waarop de drugs verkregen worden en de manier van consumeren veranderd. Het gebruik vindt meer over de gehele week plaats en niet meer alleen in het weekend.

 

Bron: TREND rapport 2002 http://www.drogues.gouv.fr/uk/professionnal/pdf/tend31.pdf

 

Trends

Volgens het rapport ‘Drogues et dépendances: indicateurs et tendance 2002’ van ‘Observatoire français des drogues et des toxicomanies’ (OFDT) zijn de volgende trends zichtbaar :

-           Een toename het gebruik van alle stimulerende middelen (cocaïne, amfetaminen, XTC) en hallucigene middelen (LSD, paddestoelen) in bepaalde delen van de partyscène

-           Meer combinatie gebruik: het gebruik van alcohol, tabak en cannabis in combinatie met drugs;

-           Een afname bij jonge mensen in het gebruik van het roken van heroïne en gebruik van met name ketamine en GHB. in bepaalde delen van de

party scène.

Het gebruik van XTC blijft relatief beperkt en gebeurt vooral onder jongvolwassenen en in de context van de partyscène.Het experimenteren met XTC onder jonge mensen varieert tussen 1% en 7%, afhankelijk van leeftijd en geslacht.

 

Bron: http://www.drogues.gouv.fr/uk/professionnal/pdf/tend19.pdf

 

AIDS

De aanwezigheid van het HIV virus onder alle druggebruikers was rond de 13% in 1999.

De aanwezigheid van het HIV virus onder de injecterende druggebruikers was tussen de 14 en 16% in 1999.